gedachtesnatwaalf

Ik schrijf poëzie om kwetsbaar, gevoelig mens te zijn. Het is een dromentaal die mijn binnenwereld reflecteert als een spiegel, voor lezers en voor mezelf.

Ik wil boeken schrijven en publiceren omdat ik mijn hart in mijn handen wil dragen. Mijn vingers willen door de bladzijdes bladeren. Ik wil de woorden niet alleen schrijven, ik wil ze leven.

Ik wil durven dromen overdag. Mijn stem niet langer inhouden. Ik wil mijn adem uitblazen en één worden met mijn creatie. Ik wil je raken, in mijn zachtheid als een warme deken gevlekt met tranen.

Het is gedachtesnatwaalf omdat de nacht zo wonderschoon is, zo puur in haar verlangen. Hier durf ik mijn schaduw aan te kijken, met haar te flirten en te dansen in kwetsbaarheid.

‘Alleen maar niet eenzaam
Onbegrepen maar niet verlaten
Gekust maar niet samen

Laat me,
Niet in later.’

Droom groots en heb lief in het kleine, onbegrijpelijke van dit mensenleven.

gedachtesnatwaalf is mijn rust, mijn chaos, mijn diepe schoonheid van dit leven.

Blijf gevoelig.

Liefs,
Isa Krebbekx